Kaplumbağalara benzemiyorlar. Genç, mutant veya ninja kaplumbağalar değil. Bunlar vücut çorapları, yüzleri ve uzuvları titizlikle noktalarla kaplanmış, ping pong topları başlarının üzerine bir göz çizgisi olarak tutturulmuş yetişkin erkeklerdir. Bununla birlikte, Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows'un dört yıldızı, ağızlarını açtıkları anda ünvanlı kaplumbağalar gibi hissediyorlar.
Alan Ritchson (Raphael), Noel Fisher (Michelangelo), Jeremy Howard (Donatello) ve Pete Ploszek (Leonardo) sevecen bir rahatlığı paylaşıyor, top patlayan bir oyunbazlık ve 1980'lerin çizgi film şovu ile dünyaca ünlü olan franchise'a ateşli bir aşk paylaşıyor ve 90'ların canlı aksiyon üçlemesi. Ve 2014'ün Teenage Mutant Ninja Turtles tarafından yandığını hissettiklerini bildikleri hayranları tarafından doğru yapmak için tam anlamıyla ellerinden gelenin en iyisini yapıyorlar.
Geçen Haziran, Screen Rant, Manhattan'ın East Village'sinde çok katlı bir yerde çekim yaparken bu dost canlısı dörtlü ile bir polis karakoluna benzemek için ikna edici bir şekilde yapılmış bu muhabir yol tarifi için bir "polisi" durdurmuş olabilir.. Gecenin ilerleyen saatlerinde, bu adamların ilginç bir aksiyon sekansıyla patlayıcı bir giriş yaptıklarını gördük. Ama önce kaplumbağalarla oturup Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows, hayranların neyi dört gözle beklemesi gerektiği ve bu ilk filmde neyin yanlış gittiği hakkında konuştuk.
Bu röportaj, anlaşılır olması için düzenlenmiş ve özetlenmiştir.
İkinci raund için geri dönmek nasıl bir duygu?
Alan Ritchson: İyi hissettiriyor. Dürüst olmalıyım, geri dönme konusunda biraz gergindim çünkü bunun ilk çalışması - ilk filmin ilk deneme çalışması - oldukça zordu. Oldukça zor.
Nasıl yani?
Ritchson: Bir tanesi için filmin üç farklı versiyonunu çektik. Yani--
Noel Fisher: Doğru tonu elde etmek.
Ritchson: Teknolojiyi almakla tonu karıştırmak--
Fisher: Evet, keskin öğrenme eğrisi.
Ritchson: Politikayla uğraşmak - doğrudan biz değil ama onu görmek - gerçekten zor bir çekim oldu.
Pete Ploszek: Sanırım bu, en son yaptığımız filmden hepimizin çok haberdar olduğunu düşünüyorum. Ne işe yaradı. Ne işe yaramadı. Onu neyin yaptığını ve neyin yapmadığını (son kestirmeye) gördüğünüzde, bir oyuncu olarak seçimlerinizi gerçekten bilgilendirir. Kendinizi hareket yakalamış bir kaplumbağaya çevirdiğinizi görmek bile, oldukça eğitici. Yani bu, bu sefer bizim için makineyi biraz yağladı. Hızlı bir başlangıç oldu.
Jeremy Howard: Çok daha iyi bir başlangıç.
Ploszek: Evet.
İkinci filme ilk kez getirmek istediğinizde özellikle neyin işe yaradığını düşünüyorsunuz?
Fisher: Benim için sadece kaplumbağaların enerjisi. Biz dördümüz, en başından beri orada olan gerçekten harika bir doğal kimyaya sahibiz. Gerçekten kardeşler gibi takılmayı ve birbirimizin taşaklarını kırmayı gerçekten seviyoruz. Sanırım bu filmdeki kaplumbağaların çoğuyla birlikte getirdiğimiz ana şey bu. Böylece tüm bu enerjiyi ona getirme fırsatımız oldu.
Ritchson: Bence kaplumbağaların komedisi ve kimyası ilk seferinde en iyi görünen şeydi ve bu sefer vurgu ne?
Ploszek: Bence bu ilk seferinde asansörde en net olanıydı.
Ritchson: (Alay) Bu filmin tamamı aslında bir asansörde geçiyor.
Ploszek: Bazı katlarda iniyoruz, diğerlerine farklı kıyafetlerle geri dönüyoruz.
Ritchson: Bir kez çalışırsa! Neden olmasın?
Ploszek: Ama ne demek istediğimi biliyorsun, beatbox sahnesi. Bunun daha fazlası için fırsatlar yarattığını düşünüyorum.
Hareket yakalama kıyafetlerine alıştınız ve noktalarla kaplı mısınız?
Ploszek: İlk filmin sonunda bizim için hepsi ortadan kayboldu ve sanırım Megan için.
Ritchson: Yani, biz mekanizmaları taktığımızda, bunun mekaniğinin bir kısmının oyuncunun göz çizgisi olduğunu anlıyorsunuz. Oradaki (alnımızda) çılgın pingpong topları bunlar. Bir oyuncu için zor olmalı. Megan gözlerimize bakmaya alışkındır. Sonra bunu takarız ve gözümüzün içine bakamaz. Bunu nasıl hallettiklerini bilmiyorum. Ama alıştılar.
Howard: Megan bizi noktaların dışında görmekten çok noktalarla görmeye alışkındır. Öğle vakti, üzerinde noktalar olan dört restorana gittik. New York. Kimse bize ikinci kez bakmıyor.
Fisher: Kıyafetlerimizle kahve içmek çok eğlenceli.
Raphael, Casey Jones'un başlangıcı mı (ilk Kaplumbağalar film serisindeki gibi)?
Ritchson: (Başlangıçtaki PR temsilcisiyle görüştükten sonra) Hayır, daha çok bir topluluk olduğunu söyleyebilirim. Sahneyi tarif etmek zor.
Fisher: Aslında bizim aracılığımız değil.
Ploszek: Ama kaplumbağalar, sizler nasıl--
Ritchson: Bu ilişkiye şapkamızı attığımızı söyleyebilirim ve umarım bunun başlangıç hikayesine daha tanıdık gelen bir şey olarak geliştiğini göreceğiz. Ama kaplumbağaların daha çok bir topluluk olduğunu söyleyebilirim.
Howard: Raph, Casey Jones ile tanıştığında tek başına değil, hadi öyle söyleyelim.
Ritchson: Evet.
Sonraki Sayfa: Yönetmen Değişiklikleri, Hareket Yakalama ve VFX
1 2 3 4 5